| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 |
W kazdym zakamarku ciala, w zylach, pod powiekami i w mysli. Lagodnie pulsuje, drzy. Rozplywa sie we mnie i wnika gleboko. Kreci mi sie w glowie. Otacza mnie mgla spokojnej pewnosci, rozkosznego ciepla w sam raz i akuratnej rownwagi. Nawet te chropowate dni przyjemnie jest dotykac. Niedoskonalosc jest doskonala, a pustka absolutnie wypelniona. Mam cie pod skora.
Odium.
I tyle.
Jedynie odwagi wciaz brak.
Dzisiaj.
Jutro.
Za tydzien.
To nie bedzie trwalo wiecznie. Podobno wylacznie cierpienie ksztaltuje czlowieka. Zaskakujace, ze wiekszosc banalow jest prawdziwa. Wytarta, zuzyta i wyswiechtana. No i co z tego? Tez kiedys bedziemy wytarci i zuzyci. I moze dopiero wtedy do konca prawdziwi.
...jednak...
Niedowiarkom recze,
ze mozna oprzec sie o tecze.
Tak.
To takie dziwne uczucie, kiedy splywa cieplem do zoladka, sciskajac po drodze serce i pluca, az wreszcie zamienia sie w zacisnieta piesc. Nazywa sie tesknota. Wzera sie w mozg i nie pozwala ani sie usmiechac, ani spokojnie spac. Twarz pokerzysty to cos, czego mozna sie nauczyc. W srodku cala sie trzese z tlumionego smiechu, rozpaczy, czegokolwiek. Jakie to pozalowania godne, ze nie mowie, nie robie, tego, na co w rzeczywistosci mam ochote. Bezmyslnie poddaje sie idiotyzmom wymyslonym przez idiotow dla idiotow. Nikt nie musi pod plaszczykiem pozornej opieki narzucac mi swojego widzi - mi - sie, ba!, nikt nie ma prawa tego robic. A ja nie mam obowiazku przyjmowac niczyich racji jak wlasnych. Nie chce, nienawidze, nieznosze. Nie udusilam sie jeszcze. Zupelnie nie wiem dlaczego.
Monologuje do wewnatrz. Rozsypuje, sklejam, szeptem przepedzam wlasne leki. I'll be the shadow of your shadow. Mocno wtulam twarz w poduszke. Nie chce juz sluchac, mowic, nic juz dzisiaj nie chce. Staje w opozycji do siebie samej, przecze - nie - przecze. Po cichu wyrazam zgode i wbrew sobie kiwam potakujaco glowa. Nie chce mi sie z toba gadac, dziewczynko.
Boze, pelen w niebie chwaly, a na krzyzu pomarnialy
Gdzies sie skrywal i gdzies bywal, zem cie nigdy nie widywal?
Siedze sama nad stosem wlasnych porazek. Przebieram jak w zywym miesie. Ubabralam sie juz po lokcie, a nadal nie znajduje sensownych usprawiedliwien na - to - czy - tamto. Bo ja najpierw robie, a pozniej mysle, wiesz? Takie tlumaczenie nie satysfakcjonuje i wcale sie nie dziwie. Czasem trafiam na nagie litery bezmyslnie zlepione w slowa, ktore nie niosa ze soba zadnej tresci, innym razem wpada mi w rece jedno zdanie tak naladowane emocjami, ze natychmiast upada z loskotem na podloge. Naciagam koc na kolana. Pusto tutaj. Zimno mi.
Wiem, ze w moich klesk czelusci, moc mnie twoja nie opusci
Czyli razem trwamy dzielnie, czy tez kazdy z nas oddzielnie?
Moze to jest wlasnie dobry moment, zeby sie zatrzymac i zastanowic? Nie potrafie nie kierowac sie emocjami. Pograzam sie w poczuciu winy jak w bagnie. Nie mam sily. Jestem jeszcze w stanie zdobyc sie na odrobine dystansu i spojrzenie ze zdrowej perspektywy. Boli, wiem. Nie chcialam, przepraszam, wybaczysz? Wszystkie te slowa, namacalnie czuje ich bezsens. Wiem, ze potrafie krzywdzic. Wiem tez, ze nie zawsze robie to z premedytacja. Irracjonalnie uciekam w siebie, nie powinnam tego robic. Glupio pokaleczylam. Jestem ubogim czlowiekiem, mam tylko slowa. Czasem wolalabym nawet tego nie miec.
Mow co czynisz w tej godzinie, kiedy dusza moja ginie
Czy lze ronisz potajemna, czy tez giniesz razem ze mna?
Sama ze soba jestem i czasem ciezko mi wlasna obecnosc zniesc. Automatyczne samobiczowanie. Nikt nie musi mnie kopac, sama zrobie to znacznie skuteczniej. Mimo, ze sie nie przyznam.